Sonda kosmiczna przyszłości

Dzisiaj troszkę o kosmosie, krótko,  ale bardzo na temat.

Jak powinna być skonstruowana sonda przyszłości i jakie zdolności powinna posiadać.

Moim zdaniem, sonda pokonująca bardzo duże odległości powinna poruszać się z co najmniej 1 prędkością światła,  powinna także być małych rozmiarów, nie większa niż kostka do gry w kości. Między innymi  wyposażona w kamerę sferyczną dużej rozdzielczości umieszczoną na jednej ze ścian kostki. Żyroskop pozwalający na określenie pozycji kamery. Widzialność kamery w różnych pasmach światła, rentgenowskie itp. Obraz przesyłany za pomocą kwantów bez strat spowodowanych odległością sondy od ziemi.

Natychmiastowy przekaz na który nie trzeba czekać, 

Napęd fotonowy.

Wydaje mi się, że  podczas takiej miniaturyzacji trzeba zapomnieć o akumulatorach w których będzie trzymana energia, ze względu na duże gabaryty i ciężar, na rzecz urządzenia, które będzie w stanie same produkować energię na bieżące potrzeby sądy kosmicznej. Mniejsze zużycie mniej pracy,  większe zużycie więcej pracy. Takie rozwiązanie polecam wszystkim przyszłym satelitom, może to nam zaoszczędzić czyszczenie kosmosu po odpadach radioaktywnych.

Sonda kosmiczna przyszłości

Już dzisiaj można znaleźć takie systemy, które należało by poddać miniaturyzacji i przystosować do sond dalekiego zasięgu. Systemy te będą wytwarzały odpowiednią ilość energii, bez dostarczania paliwa potrzebnego do pracy, oprócz samego rozpędzenia, bo jak wiemy na taki manewr potrzebujemy bardzo dużo energii. Porównywalnie tyle co wystrzelenie rakiety w kosmos. Jeżeli już rozpędzimy sondę do odpowiedniej prędkości, to podtrzymanie toru lotu nie powinno zużywać tak dużo energii jak podczas rozpędzania.  Będziemy wtedy mogli korzystać z energii wyprodukowanej w samej sondzie.

Kolejną sprawą jest dbanie o mechanizmy odpowiedzialne za prawidłową pracę wszystkich systemów. Tutaj można zaprzęgnąć do pracy Nano roboty krążące we wnętrzu sondy, które będą monitorować wszystkie im podległe systemy, czy prawidłowo funkcjonują.

Jeżeli coś się popsuje to Nano robot naprawia usterkę.

Jeżeli usterka jest na tyle poważna, że trzeba wykonać część, to Nano robot odtwarza tą część z części sondy przeznaczonej właśnie do tego celu i umieszcza zamiast uszkodzonego elementu. Uszkodzoną część przerabia na tworzywo służące na dalsze naprawy i umieszcza w miejscu wzięcia części do uprzedniej naprawy. W taki właśnie sposób sonda była by samo regenerująca i praktycznie nie do zepsucia, bez ingerencji z zewnątrz.  Jeżeli zastosujemy takie mechanizmy to, satelita długo zasięgowy, może pokonywać bardzo duże odległości wiele lat i przesyłać dane na ziemię w celu ich analizy, a my może będziemy mogli zobaczyć z bliska najbliższą gwiazdę oddaloną od nas o około 4 lata świetlne (4ly),  czyli 37, 6 biliona km od Ziemi.

Wikipedia Proxima Centauri